Zaman
Bu aralar kendisiyle saç saça baş başayız desem yalan olmaz. Ya ben ona fazla geliyorum ya da o bana az… En son “hafta 8 gün, gün de 32 saat” olsun diye bir serzenişte bulunmuştum ancak henüz bir yanıt alamadım 🙂
Misal, son yazımın üstünden iki hafta zaman geçmiş bile. Geçmemeliydi ama ne yapayım tutamıyorum zamanı 🙁
Dün gece tesadüfen Anadolu Kartalları filmini izledim. Oyuncularını genç neslin sempatik temsilcileri olarak beğensem de film hakkında çok olumlu duyum almadığım için ne sinemada ne de sonrasında izleme girişimim olmamıştı. Açıkçası evet, sinemalık değil ama televizyon için güzel bir filmdi bence. Hele de ekranda yeşil sahadan ve kendilerini jüriye beğendirmek için per perişan olanlardan başka bir şey görmenin mümkün olmadığı Pazar gecesi için çok isabet oldu bile diyebilirim. Orada Engin Altan Düzyatan komutanım bir laf etti; “Gökyüzünde zaman durur, bazı anlar olur ki 5 dakika 5 saat gibi zor geçer. Ama yerde zaman akıp gider.” En azından mesajı buydu tam olarak bu kelimelerle olmasa da 🙂 O an uçasım geldi. Madem günler haftalar uzamıyor, bari akıcı değil de yoğun olsun istedim hızı.
Zaman her yerde aynı şekilde aynı birimlerle ölçülüyor da olsa bir o kadar da göreceli. Tıpkı yukarıdaki sözdeki gibi yani. O andan keyif alıyorsanız, mutlu bir zaman geçiriyorsanız hemencecik geçiverir zaman. Her güzel şeyin bir sonu var diye avuturuz kendimizi. Yok eğer acı çekiyorsak, unutmamız gereken alışmamız gereken şeyler varsa tam aksine geçmek bilmez zaman. O zaman da ne deriz; zaman her şeyin ilacı ya da sayılı gün çabuk geçer.
İronik ve ilginç buluyorum bu durumu. Bazen hiçbir şey yetişmeyecekmiş gibi gelirken bazen nasıl da sıkıcı olabiliyor günler. Bu da ne demek oluyor; zamanın niceliği değil niteliğidir önemli olan! Büyük bilge sözü 🙂 Tabi bir de nereden baktığın; ileriye bakıyorsan daima çok zaman vardır, ama geriye dönüp baktığında ne çabuk dersin…
İyisi mi saatlere ve takvimlere çok takılmayalım. Toplantı ve randevuları kaçırmamak şartıyla 😉
E o zaman,
Zaman zaman
Zaman zaman
Ahhh o zaman…