İnanılır gibi değil: Biz nişanlandık :)
Yer Samsun… Tarih 10 Haziran 2010… Başroldekiler Oto ve Çelebi aileleri fertleri… Malzemeler çiçek, baklava, kahve, vesaire… Konumuz kız isteme 🙂
Evet, sonunda o anları biz de yaşadık… Geldiler, istediler, verdiler, eller öpüldü… Aileler kaynaştı, kahveler tuzlandı… Çok heyecanlıydı, farklı bir duyguymuş insan hiç kendi başına geleceğine inanmıyormuş meğer…
Gecenin unutulmazı ise aşkımın benim canım burnumdayken mutfağa gelip birşeyler söylemesi üzerine kahve pişirdiğimiz cezvelerden birisinin parandeler atarak mutfağı ve bizi rezil etmesi oldu… Olsun, o da nazar boncuğu 🙂
Ve ertesi gece… Kuaför, hazırlıklar, koşuşturmaca, misafirler… Sonrasında nişan başlar. Francesco, Halet ablanın tercümesi eşliğinde hoş ve anlamlı bir konuşma yapar. Yüzükler takılır, kurdele kesilir. Ömür boyu mutluluk temmennileri eşliğinde alkışlar kopar. Pastamız gelir, kesilir, yenir. Takılarımız takılırken eller de öpülmeye başlanır. Bohça açılır. Sonrası malum, fotoğraflar, süs gibi oturmalar falan…
O gecenin unutulmazı da özenerek bizzat siparişini verdiğim pastada benim adım yerine “ayten” yazması oldu. Sinir bozucu da olsa gülen yüzümü hiç etkileyemedi 🙂
Benim için çok özel iki gün ve geceydi. Çok içime sinerek ve sorunsuz geçti. Şimdi aşkımla hem ailelerimiz hem de yüzüklerimiz ile bağlıyız. Tüm sevdiklerimizin de söylediği gibi Allah bize ömür boyu mutluluk versin… Yüzümüz hep böyle gülsün… Sevgimiz, güzel anılarımız ve bağımız her geçen gün daha da çoğalsın…
Darısı nikahımızın ve düğünümüzün başına 🙂
